In tegenstelling tot de overige elfen rassen kunnen de rassen op deze pagina niet gespeeld worden door spelers.
Ivoren elfen
God: Helos
Ondanks dat Helos leert dat de dood niet iets is om te vrezen, zijn ivoren elfen meer dan bang voor de dood. Hier danken ze ook hun ontstaan aan; het was angst om te sterven die ertoe leidde dat een groep elfen zich lang geleden stortte op de studie van de dood en in haar godheid. Ondertussen begonnen ze voorzichtiger te leven en bedekten ze hun lichaam met meer stof zodat hun mooie gave huid niet getekend zou kunnen worden door verwondingen of ziektes. Doordat hun levenswijze en regels langzaam veranderde, ontstond er wrijving in de elfengemeenschap. Hierdoor besloten de leden van de cultus van Helos te vertrekken naar een eiland ten zuidwesten van Tol Amil.
Het eiland was een rotsachtig gebied met in het midden enkele hoge bergen. Verder hadden zich enkele kleine bossen dichter bij de kust gevormd en hier en daar een was een meer ontstaan dat hoofdzakelijk gevoed werd door de kleine beekjes die uit de bergen kwamen. Omdat de kustgebieden over het algemeen vrij ruig waren, besloten de elfen om hun huizen in de al aanwezige grotten en kloven te bouwen. Ze doopten het eiland tot Maril Oronti, ‘Kristalbergen’.
Naarmate de jaren verstreken werden de ondergrondse bouwwerken groter en mooier en werden de grottenstelsels verder uitgediept. Gebrek aan ruimte leidde er uiteindelijk toe dat de ivoren elfen nederzettingen en uiteindelijk steden bouwden buiten de grotten, maar ook die werden traditiegetrouw grotendeels overdekt. Het leven buiten de zon leidde ertoe toe dat hun gelaatstrekken veranderden; de ivoren elfen kregen een steeds blekere huid en veelal gitzwarte haren. Aan deze huidskleur en het veelvuldig gebruik van ivoor in kust en sieraden dankt het ras ook zijn naam.
De ivoren elfen zijn het enige oorspronkelijke elfenras van de Goden van de Nacht die de strijd tussen de grijze elfen van vele millennia geleden overleefd hebben. Dat hebben zij te danken aan hun eigen grijze elf, Marilaxo, die hun thuiseiland tijdens de Vierde Rampspoed met een groots ritueel verborg op de bodem van de zee. Geketend aan zijn eigen tempel, op de hoogste berg onder het oude Maril Oronti, waakte Marilaxo daar voor duizenden jaren over zijn volk. Hij kon echter niet voorkomen dat velen van hen over de jaren heen hun geest verloren en veranderden in hersenloos ronddolende wezens.
Pas tijdens de Derde Rampspoed enkele jaren geleden zijn de ivoren elfen weer boven water gekomen. Door tussenkomst van een groep avonturiers werd Marilaxo bevrijd uit zijn zelfgeschapen gevangenis. Sindsdien is de mist rond Ungohisië opgetrokken en verschijnen er mondjesmaat ivoren elfen aan de oppervlakte. Voorzichtig en met vallen en opstaan proberen ze weer iets van hun leven op te pakken, al is de argwaan richting de andere elfenrassen nog lang niet verdwenen. Het eiland is inmiddels weer hernoemd naar haar oude naam, Maril Oronti.
Onsterfelijkheid speelt een grote rol in de gemeenschap van de ivoren elfen. Nog banger dan ooit voor het onvermijdelijke, de dood, proberen veel ivoren elfen het leven zo lang mogelijk te rekken. Ze geloven dat het overwinnen van de dood uiteindelijk zal leiden tot een beter begrip van de leer van Helos. Een andere gewoonte van de ivoren elfen is om een stukje bot te verwijderen uit het lichaam van een overleden bloedverwant en hier een sieraad van te maken. Deze sieraden worden gedragen om de herinnering van de overleden verwant te laten voortleven, zodat deze toch onsterfelijk blijft.
Ivoren elfen zijn geen speelbaar ras.
Drakenelfen
God: Ragnor
De eerste strijders van de koningin werden het Draak Regiment genoemd, naar de legendarische dieren waar ze op ten strijde trokken. Hun toewijding aan de strijd leidde ertoe dat ze Ragnor begonnen te aanbidden. Ze keerden zich af van de leefregels van de koningin en trokken naar de hoogtes om dichtbij hun rijdieren te wonen.
Zo ontstonden de drakenelfen, een ras dat door de wind die steeds hun gezichten teisterde als zij de draken bereden, van uiterlijk veranderde. Hun ogen werden nauwer, hun neuzen platter, hun neusvleugels kregen vliezen zodat de elfen ze konden sluiten tegen de wind. Ze droegen hun haar korter dan gewoonlijk was bij elfen. Drakenelfen droegen voornamelijk rode kleding onder hun koperkleurige harnassen. De grijze elf die gekozen werd uit dit volk was de voormalige commandant van het eerste drakenregiment.
Toen het ras uitstierf ten tijde van de Tweede Rampspoed, verdwenen de draken om nooit meer in zulke grote getalen gezien te worden. Het Draak Regiment bestaat nog steeds, maar heeft nu vooral een ceremoniële functie als lijfwacht van de koningin.
Drakenelfen zijn geen speelbaar ras.
Chaoselfen
God: Morrigan
De Ivoren elfen waren niet de enige die zich bezighielden met de dood. De chaoselfen waren er ook door gefascineerd, maar om een heel andere reden. Zij meenden juist dat de vermeende onsterfelijkheid van de elfen voor stagnatie zorgde en begonnen het idee te omarmen dat alleen door vernietiging ook verandering en vernieuwing gebracht kon worden. Zo vonden ze hun heil bij Morrigan. Chaoselfen waren gespierder dan normale elfen, veelal rode ogen, en besteedden weinig aandacht aan kleding en haar. Hun ras ging verloren tijdens de Tweede Rampspoed, waarna de koningin hun thuiseiland Tol Yara onbewoonbaar verklaarde.
Chaoselfen zijn geen speelbaar ras.
Goudelfen
God: Anata
De goudelfen dankten hun naam aan een vroege fascinatie met rijkdom. Ze waren de eerste handelaars van het dwergenrijk en ook pioniers in de zeevaart en de ontdekkingsreizen. Vanwege hun fascinatie met goud namen ze het steeds minder nauw met fatsoensnormen en eerlijkheid. Ze verzonnen listen om meer winst te maken en op die manier kwamen zij steeds dichter bij Anata.
Met het verdwijnen van de goudelfen tijdens de Eerste Rampspoed zijn ook hun rijkdommen, bezittingen en geschriften verdwenen. Aangenomen wordt echter dat ze op Ando Martë hun thuis hadden. De kleding van de Goudelfen was zwart met goud gekleurd en tot in het overdreven bezet met versieringen van edelstenen en borduurwerk. Hun uiterlijk leek nog steeds op dat van de windelfen, al schonk Anata hen over de loop van de tijd wat menselijkere trekken en kortere oren zodat het handelen en infiltreren makkelijker werd.
Goudelfen zijn geen speelbaar ras.
Grijze elfen / Schemerelfen
God: Chronos
Geen wezens zo mysterieus als de grijze elfen: zij zijn de oudste levende wezens op de wereld en enkelen van hen hebben nog onderricht gehad van de oergod Chronos zelf. De grijze elfen zijn hoeders van de tijd; in tegenstelling tot de andere elfenrassen zien zij er wel oud uit, met lange, witte baarden, en lange, grijze mantels. Ze worden ook wel schemerelfen genoemd, omdat ze aan het eind van de wereld wonen, waar het altijd schemert.
Toen de elfen pas gecreëerd waren, woonde in deze schemer slechts één elf, Istar, de oudste en meest wijze van zijn ras. Hij was de enige die onderricht van Chronos kon krijgen, omdat de andere elfen zijn leer te moeilijk vonden. Terwijl Istar leerde, zag hij de elfen groeien en de acht rassen ontstaan. Toen Chronos zijn vertrek aankondigde, zei hij tegen Istar dat hij van de acht rassen de meest wijze vertegenwoordiger naar zich toe moest roepen.
Aldus geschiedde, en Istar en de acht wijze elfen werden door Chronos benoemd tot schemerelfen. Van een echt ras is dus eigenlijk geen sprake, omdat er maar enkele grijze elfen bestaan. Als er één op sterven ligt, merkt de hele wereld dit: het zijn vaak tijden van grote chaos en ontreddering die voortduren totdat de taken van de stervende elf zijn overgenomen door een ander.
Het moge duidelijk zijn dat de kennis en de krachten van de schemerelfen onze voorstellingsvermogens te boven gaan: alleen de goden zijn machtiger. De grijze elfen gebruiken hun macht echter alleen om de wereld in goede banen te leiden.
Grijze elfen zijn geen speelbaar ras.
